Sporten, slapen, Samara

Zoals ik vorige week had verteld heb ik mijn week vanaf nu anders ingedeeld. Woensdag en donderdag heb ik op een basisschool ‘sportles’ gegeven aan de kids. Ik werk daar nu samen met Job en Marieke en zij komen uit Belgie en Nederland dus dat is wel erg gezellig als je moet wachten tot de klassen komen. Zij spreken gelukkig ook Spaans, maar het blijft soms lastig om trefbal aan kinderen van 6 uit te leggen in gebrekkig Spaans… Alleen ik vind het een stuk leuker dan in een klaslokaal zitten wachten tot ik eindelijk iets mocht doen en in de tijd dat ik nu moet wachten kan ik ook gewoon beetje met een bal spelen en gezellig kletsen.

Ik had maar een kort weekje, want vrijdag waren alle scholen dicht door de fiesta’s in Liberia. Er was een soort nationale feestdag, wat voor ons lang weekend betekende. Donderdag zijn we nog met z’n allen naar het stierenvechten geweest en hebben we daarna wat met elkaar gedronken en een poging gedaan om de salsa te leren. Erg frustrerend dat al die jongens hier beter kunnen dansen dan wij! Na een paar uur slaap zouden we vrijdagochtend om 8.00 de bus naar Samara nemen voor poging 2! Ik kan met trots zeggen dat we er zijn gekomen zonder file en dat het allemaal vrij soepel verliep, los van het kleine detail dat ik onderweg best wel aardig ziek ben geworden. We hadden van te voren al een hotel geboekt omdat we hoorden dat alles vol zat, dus dat scheelde wel; we hoefden gelukkig niet met ons rugzakje van deur naar deur te lopen om te vragen of er nog een plaatsje in de herberg was. Aangezien ik geen geld had en mijn pasje niet werkte had ik ook geen geld en dat maakt een hotel boeken ook wel lastig.. Ik voelde me ondertussen wel iets beter, dus heb de hele middag lekker op het strand gelegen en liggen slapen. Het weer was heel anders dan in Liberia. Het was heel bewolkt, maar toch heel warm en een beetje broeierig dus niet echt super, maar prima om op een bedje te liggen. Vrijdagavond zijn we met de hele groep uiteten geweest in een super leuk restaurant met allemaal lekkere dingen en de langverwachte sushi voor de meeste van de groep. Nou ben ik normaal al geen sushi-vriend en dat kwam nu al helemaal goed uit. Terwijl ik aan de droge pasta met kaas zat, werd de tafel overspoeld met kreten over hoe heerlijk het eten wel niet was. Ondanks het eten heb ik toch een gezellige en erg goedkope avond gehad! Helaas ging het allemaal niet echt beter en heb ik uiteindelijk de hele zaterdag in bed gelegen en heerlijk van de airco en het lekkere bed genoten. Rond een uur of 18.00 toen de rest aan het genieten was van happy hour, ben ik ook nog even naar buiten geweest en bij ze gezeten en heb ik samen met een ander ziek meisje lekker onderuit gezakt op de bank gehangen en toch nog genoten van de lichtjes in de palmbomen en live-muziek. Eigenlijk had ik het dus best goed getroffen om ziek te zijn in het weekend, want wees eerlijk: er zijn ergere plaatsen om ziek te zijn. Zondag zijn we best wel op tijd weer terug gegaan naar Liberia en zijn we nog even bij het zwembad geweest en ook daar heb ik de hele middag weer liggen slapen. Maar het was toch te koud (!) om te zwemmen, dus weer had het erger kunnen zijn:) Het was gewoon niet helemaal mijn weekend zullen we maar zeggen, misschien een teken dat ik langer moet blijven, want ik was afgelopen zondag alweer op de helft! Ik ben hier gewoon alweer 4 weken! Voor jullie het weer weten ben ik weer op het westelijk halfrond en kom ik jullie weer vervelen!

Maandagochtend had ik mezelf bij elkaar geraapt om naar school te gaan, kom ik daar: bestaat de school 100 jaar en zijn er de hele week geen lessen! Esther werkt nu op dezelfde school als ik op maandag en dinsdag en er is nog een meisje uit Belgie van een andere organisatie, dus we hingen een beetje met z’n 3en rond toen die Belgische opeens door haar teacher werd meegevraagd om naar de gevangenis te gaan. Natuurlijk hebben wij ook even gevraagd of we mee mochten en zo stonden we een kwartier later voor de gevangenis van Liberia. Het was echt heel raar om te zien. We moesten echt heel ver over allemaal hobbelweggetjes helemaal buiten te stad rijden en opeens dook er een soort dorp op in de middle-of-nowhere. Het zag er allemaal super luxe uit en overal was groen gras; ja jongens het gras is altijd groener bij de buren, maar dat houdt hier dus in dat je jaloers moet zijn op de gevangenis aangezien hier nergens groen gras is. Het leek meer op een soort resort dan op de gevangenis en was wel heel bijzonder om te zien, want het was compleet anders dan verwacht. Toen we terug kwamen op school zijn we allemaal naar huis gegaan omdat er niks te doen was. En uiteindelijk heb ik weer de hele dag geslapen om m’n houten plankje… Het gaat in ieder geval wel al een stuk beter en mijn doel is om woensdag weer helemaal beter te zijn, want dan is Esther jarig! Ik heb vandaag ook al en birthday party gemist, maar ja niks aan te doen! Ik weet zeker dat ik hier snel weer bovenop kom en dan ga ik nog even volop genieten van de komende weken; ze vliegen voorbij!